In onze moderne wereld zijn voedselvoorzieningsketens complexe webben die werken in een wereldwijd netwerk van bronnen voor de levering van grondstoffen, productieactiviteiten en tussenhandelaren/ distributiekanalen. Deze zijn allemaal afhankelijk van verschillende transportmethodes om te verkrijgen wat nodig is om van punt A naar B te komen.
Wereldwijd zijn er ‘’shut-downs’’ van internationale vluchten en landen afgesloten om de curve af te vlakken. Dit zorgt voor verstoringen in de beweging van landbouwproducten, grondstoffen en afgewerkte producten geleid en leiden tot het dumpen van producten, grensoverschrijdende vertragingen in het wegvervoer en afname van de mogelijkheid om containers door havens te verplaatsen.
Nu de COVID-19-pandemie verder gaat, is de onwaarschijnlijke ‘echte’ uitdaging om voedsel en producten te krijgen waar de industrie en uiteindelijk de consument deze het meest nodig hebben. Dit roep veel vragen op over de risico's voor de wereldwijde toeleveringsketens als gevolg van de vertraging van de transportkanalen.
Het is goed van regeringen om de verzekering te geven dat ze de import/ export in deze tijd van crisis zullen beschermen, maar de sleutel tot het in beweging houden van de wereldwijde toeleveringsketen ligt grotendeels bij de chauffeurs van vrachtwagens en vrachtwagens. Ze spelen een essentiële rol in het verkeer van voedselproducten voor de detailhandel en hun componenten op binnenlands niveau. Bovendien zijn ze ook essentieel gebleken om de import en export door de mondiale havens te laten stromen.
Toen China in februari begon met afsluiten, leidde het tot het ontbreken van beschikbare vrachtwagenchauffeurs. Dit kwam vanwege ziekte of isolatie en zorgde voor het onvermogen om containers met vers/ bevroren voedsel te lossen. Toen die containernummers zich begonnen op te stapelen, nam ook een tekort aan elektrische verbindingen toe om kritieke temperatuurcontroles uit te voeren en de koelketen in stand te houden. Dit leverde een risico voor het bederfelijke voedsel op dat wacht geleverd te worden aan de consument.
Zo heeft de inkrimping van internationale passagiersvluchten de beschikbare vrachtruimte verminderd; waardoor de wereldwijde toeleveringsketens aanzienlijk minder mogelijkheden hebben om kritieke grondstoffen en zeer bederfelijke voedingsmiddelen tussen landen te versnellen.
In een wereld waar consumenten verwachten dat 'seizoensproducten' het hele jaar door beschikbaar zijn in onze supermarkten en dat gebeurtenissen met een tekort aan grondstoffen - zij het kostbaar - kunnen worden verholpen door versnelde 'lucht'-zendingen binnen 24 uur, is de acceptatie van de nieuwe realiteit voor velen een wake-up call geweest.
En hoe zit het met de grondstoffen en afgewerkte producten die vastlopen tijdens het transport - als gevolg van verminderde toegang tot normale scheepvaartkanalen, vertragingen in de haven, strengere grenscontroles en het ontbreken van vrachtwagen- en vrachtwagenchauffeurs? Het voor de hand liggende antwoord is verspilling. Denk aan boeren die mulchen in geoogste producten en melk dumpen, ongeplande productiestilstand in de productiesector en toegenomen producttekorten in onze supermarkten naarmate de periode van verstoring langer duurt.
Bovendien zal het effect op de grondstoffenmarkten en de transformatiesector van de voedingsindustrie de prijzen voor fabrikanten opdrijven, terwijl er waarschijnlijk ook een afname zal zijn in de hoeveelheden beschikbare kritieke grondstoffen.
Ten slotte het meer sinistere criminele element, aangezien de omgeving van ontwrichting de komende maanden voortduurt, moet worden erkend dat dit de perfecte gelegenheid biedt voor omleiding, vervanging en de ontwikkeling van zwarte markten.
Met het meest recente Operation OPSON VIII-rapport (uitgegeven in juni 2019), waarin meer dan € 100 miljoen aan potentieel in beslag genomen voedsel en dranken wordt vermeld, en waarin de meest voorkomende inbreuken worden genoemd die zijn geïdentificeerd als geknoei met vervaldata, onhygiënische opslagomstandigheden en valse labelclaims zoals 'biologisch' - de mogelijkheden van ondermaatse goederen als gevolg van transportverstoringen en producttekorten in het huidige wereldklimaat zijn eindeloos.
Op korte termijn zijn de identificatie van alternatieven voor de inkoop van grondstoffen, met het oog op het prioriteren van lokale bronnen boven meer kosteneffectieve mondiale opties, evenals het prioriteren van transport voor bederfelijke verse landbouwproducten door de toeleveringsketen, essentiële acties om te voldoen aan de onmiddellijke behoeften om de industrie er gewoon doorheen te krijgen en de consument te voeden.
Op langere termijn moet de focus liggen op hoe de industrie volledige digitalisering van de toeleveringsketen bewerkstelligt, aangezien er geen betere oproep tot actie is geweest om een grotere zichtbaarheid van alle input van belanghebbenden en voorraadniveaus in het onderling verbonden web te waarborgen, om te voorzien in de wereldwijde behoefte aan een veilige en veilige voedselvoorziening.